Jazda po Północnej Pętli Nurburgringu

Ładny widok, górki porośnięte drzewami i pośród nich biegnie sobie Północna Pętla.

Na Nurburgringu bardzo mało jest odcinków na których auto jest położone bezwzględnie prosto czyli nie jest przechylone w żadną stronę nawet gdy jedziemy z wyprostowaną kierownicą. Sporo jest mniejszych i większych hopek, "podskoków", też takich niewidocznych z daleka. Sporo jest przechyleń, jakby zagłębień po jednej stronie toru gdy po drugiej jest w miarę płasko. Generalnie co chwile chwieje nam się auto w jedną albo drugą stronę i im szybciej jedziemy a jedziemy szybko to tym bardziej takie małe pagóreczki i dołeczki są wyczuwalne.

Kto jeździ po torze w Poznaniu ten wie, że przed "małą kukurydzą" jest górka którą trzeba uwzględniać przy hamowaniu a przy "radarze" w ogóle jest krzywo i stąd tyle dzwonów w tamtym miejscu więc na powyższe trzeba uważać. Na Nordschleife takie uwagi dotyczą chyba każdego zakrętu a także nielicznych prostych odcinków bo nawet jak jedzie się z wyprostowaną kierownicą to i tak raz przechylamy się w lewo, raz w prawo. Zawieszenie auta cały czas mocno pracuje a nie tylko w bezpośrednio w zakręcie czy przy hamowaniu.

Poniżej jest nagranie mojego przejazdu. Co prawda stabilizacja w kamerze jest włączona i dlatego obraz jest cały czas w miarę prosto ale po masce widać przechylenia, szczególnie w drugiej części nagrania. Podczas okrążenia na torze w Poznaniu maska jest praktycznie cały czas prosta a przechyla się tylko w zakrętach.

Układ toru jest bardzo ciekawy, widokowy, w czasie jazdy można podziwiać piękne krajobrazy ;)

...choć równie często niewiele widać :) a jak doda się do tego odpowiednią prędkość to już w ogóle nic nie widać ;)

Poniżej zjazd o chyba największym spadku i wrażeniem "ja latam!" gratis ;)

Nawierzchnia

Sama nawierzchnia toru jest dobra, tj. jest gładko, nie ma żadnych ubytków i śmiało można jeździć autami z bardzo twardym zawieszeniem. Nie jest to równiutki asfalt tak jak na typowych torach wyścigowych ale dopóki pozostajemy na torze to nie wygniemy felgi nawet z oponą o minimalnym profilu. A uszkodzenie felgi jest jak najbardziej możliwe na tym obiekcie ale o tym poniżej.

Wyjątkiem jest słynny i zakręt Karussell (Karuzela) wyłożony płytami (czy w ten sposób wylanym betonem) na którym dość mocno telepie przy czym można przejechać go po zewnętrznej, tam jest gładko. Kiepski jest wjazd i zjazd z tych płyt i myślę, że nisko zawieszone auta mogą tutaj szurnąć podwoziem. Niemal identyczna sytuacja jest w jeszcze jednym zakręcie zwanym małą kleines Karussell (mała Karuzela).

Na marginesie dodam, że mi utkwiło w pamięci poniższe łączenie asfaltu. Ale o co chodziło opisuję w oddzielnym materiale o mojej jeździe i o tym jak łatwo można rozbić się na Północnej Pętli Nurburgringu ;)

Tarki i przycinanie zakrętów

Tarki na Nordschleife bardziej przypominają krawężniki niż wykończenie zakrętów jakie znamy choćby z toru w Poznaniu. Pewnie coś takiego nawet nie nazywa się tarką tylko ma swoją własną nazwę. Samochody z bardzo niskim zawieszeniem nie będą miały problemu z zarysowaniem podwozia o taki "krawężnik". Idea stosowania takich instalacji jest oczywista i skutecznie zniechęca do przycinania zakrętów. Takie wysokie tarki znajdują się zarówno od wewnątrz jak i na wyjściu z zakrętów.

Typowe tarki, płaskie, po których śmiało można jechać są ułożone tylko w kilku miejscach.

Parę razu pokusiłem się o przycięcie jakiegoś zakrętu czy szersze wypuszczenie auta po wyjściu i nie polecam ;) Raz, że uderzenie jest takie jakby wjechało się w sporą dziurę a dwa, że przy dużej prędkości jest wrażenie podbicia jednej strony auta. Bez problemu można uszkodzić felgę czy elementy zawieszenia na takim "krawężniku" a podbicie można nawet doprowadzić do dachowania!

Bandy

Bandy ustawione są bardzo blisko bo dosłownie kilka metrów od asfaltu. Wyjątkiem są zakręty z których można łatwo wylecieć i wtedy tych metrów może być... kilkanaście. W kilku zakrętach wykonane są pułapki żwirowe. Generalnie każdy wyjazd na trawę może zakończyć się przecierką o bandę a czasami sporym dzwonem. O uzyskiwanych prędkościach piszę niżej, o przebiegu trasy pisałem wyżej i można powiedzieć, że położenie band nijak nie są adekwatne ani jednego ani drugiego ;)

Prędkość

Północna Pętla jest bardzo szybka i szybsza niż... tor w Poznaniu! czyli najszybszy tor wyścigowy w Polsce. Nordschleife jest szybszym torem zarówno pod względem osiąganych prędkości maksymalnych jak i średniej prędkości z całego przejazdu.

Pomimo tego co wyżej opisałem, tj. ślepych zakrętów, wzniesień, zjazdów, poprzechylanej trasy, krawężników zamiast tarek, band niemal przy samej trasie to jeździ się tam bardzo szybko. W zasadzie nie ma typowych prostych więc częsta jazda z prędkościami 160, 170, 180 czy 200 km/h i więcej odbywa się w scenerii z zakrętami w tle i poprzechylanym torem pod kołami.

Wskazówka niemal na 200 km/h... i jeszcze trzeba patrzeć w lusterko czy aby ktoś nie zechce nas wyprzedzić ;)

Nie ma "pałowania" jakie znamy np. z prostej startowej w Poznaniu gdzie przez dłuższy czas jedziemy z nogą w podłodze i jednocześnie możemy nastawiać sobie radio. Na Nordschleife też jedziemy z nogą w podłodze i wielokrotnie uzyskujemy podobne prędkości ale jednocześnie musimy cały czas trzymać się właściwej linii jazdy i przede wszystkim nie po to aby uzyskać dobry czas okrążenia ale aby utrzymać się na torze. Oczywiście możemy jechać wolniej ale nie sądzę, że osoby które mają trochę praktyki na torach były w stanie oprzeć się Nordschleife... ten tor jest właśnie bardzo zachęcający do jak najszybszej jazdy ;)

Bardzo podoba mi się taka charakterystyka jazdy, tj. spore prędkości w zakrętach, zjazdy, górki, itd. Większość szybkich odcinków zwykle kończy się dość szybkim zakrętem więc nie ma przesadnie mocnego hamowania. To też oznacza, że jest bardzo wiele zakrętów które przejeżdża się ze sporymi prędkościami. Generalnie na Nordschleife nie wypada się z toru w wyniku nagłych problemów z wyhamowaniem. Bezpośrednio za odcinkami na których uzyskuje się największe prędkości nie ma ciasnych zakrętów wymagających bardzo mocnego hamowania czyli stałych fragmentów na typowych torach wyścigowych.

Pomiar czasu i dystans BTG

Na Nordschleife nie ma żadnego oficjalnego pomiaru czasu, tj. należy sobie mierzyć we własnym zakresie. Podczas Touristenfahrten pomiar czasu liczony jest od mostu z reklamą Bilstein do bramki z reklamą Audi. Ten odcinek toru oznaczany jest skrótem BTG czyli Bridge To Gantry.

Chwaląc się uzyskanym rezultatem dobrze jest zaznaczyć, że chodzi o BTG aby nikt nie pomyślał o pełnej pętli. Pełna pętla ma 20,8 km a dystans BTG 19,1 km.

Na Nordschleife organizowane są też jazdy po pełnej pętli toru (Track Day zamiast Touristenfahrten). Na takim dystansie też są wykręcane rekordy podawane w mediach i zachwalające nowe auta więc porównując swoje rezultaty trzeba mieć to na uwadze. Do czasu BTG należy dodać 20-25-30 sek. w zależności od szybkości auta jakim jedziemy aby oszacować czas dla pełnej pętli Nurburgringu.

Odcinek BTG powstał oczywiście dlatego, że podczas Touristenfahrten nie da się w wyścigowym tempie przejechać prostej startowej bo jest tam zjazd i wjazd na tor oraz bramki biletowe. Często na tej prostej tworzą się spore korki.

Stoję w kolejce do zjazdu z toru. Po lewej tworzy się kolejka do bramki biletowej ustawionej na torze dla uczestników chcących jechać kolejne okrążenie.

Zasady i regulamin

Tak jak już pisałem w materiale o organizacji wyjazdu na Nurburgring przy wjeździe na tor nie podpisujemy oświadczeń, regulaminów, nie są sprawdzane dokumenty, badania techniczne, itd. Przy czym to nie znaczy, że nie ma żadnych zasad i regulaminu a przeciwnie. Wszystkie informacje są podane na stronie internetowej a organizatorzy uznają, że każdy wszystko wie decydując się na wjazd.

Regulamin i zasady są dość standardowe. Każdy zobowiązuje się do bezpiecznej jazdy bez przeszkadzania innym uczestnikom, sprawnym i drogowym autem (głośność do 95 dB, zakazane slicki) z zapiętymi pasami, włączonymi światłami. Nie zatrzymujemy się na torze, nie cofamy, stosujemy się do żółtych flag (zakaz wyprzedzania i ograniczenie prędkości do 50 km/h), zakazane jest driftowanie, kontynuowanie jazdy z wyciekami oleju czy innych płynów, itd.

Ważną zasadą jest wyprzedzanie wyłącznie z lewej strony czyli "po drogowemu". Zarazem kategorycznie zabronione jest wyprzedzanie z prawej strony i faktycznie nikt z tej prawej strony nie wyprzedza. Nie ma żadnych przeciwwskazań co do wyprzedzania w zakrętach i jeżeli zostawimy miejsce to oczywiście zostaniemy wyprzedzeni ale tylko od lewej strony. Wjazd "pod rękaw" czyli wyprzedzanie w wyścigowym stylu na dohamowaniu jest dość często praktykowane i trzeba bardzo na to uważać.

Dobrą i powszechnie stosowaną praktyką jest włączanie prawego kierunkowskazu jako sygnał otwartej drogi do wyprzedzania nas. Tor jest bardzo szybki i bardzo kręty więc każde sygnalizowanie, ustępowanie, inne ułatwienie wyprzedzania jest bardzo zalecane.

Niestety bardzo często na tym torze rozbijane są auta. Uszkodzenia barierek należy zgłaszać i później za naprawę płacić. Odjazd i nie zgłoszenie uszkodzenia jakie zostanie zakwalifikowane do naprawy jest traktowane jako ucieczka z miejsca kolizji. Małe przecierki powinny być gratis ale spore uszkodzenia już sporo kosztują.

Ciekawostką jest to, że nie są wymagane kaski. Można też jeździć z otwartymi oknami czy złożonym dachem w kabriolecie. Zakazane jest fotografowanie i nagrywanie podczas jazdy.

Nic nie wiem o jakichś karach, mandatach, innych konsekwencjach za nieprzestrzeganie zasad. Zapewne jakieś są, tj. zakończenie jazdy. Możliwe, że można też dostać permanentnego bana na wjazd na Nordschleife, tj. dotarłem do takich komentarzy w internecie ale sam nie wiem jak miałoby to być egzekwowane w sytuacji gdy wjazd na tor odbywa się bez sprawdzania dokumentów.

Utrudnienia i korki na torze

Jeździłem w sobotę i niedzielę czyli w dniach o największej frekwencji ale nijak wzmożony ruch na torze mi nie przeszladzał. Oczywiście należy brać pod uwagę to, że moja jazda nie była zbyt szybka. Zapewne kierowcy bardzo szybkich aut będą mieli inne zdanie. Zapewne mi też zmieniłoby się zdanie gdyby to była moja kolejna wizyta i liczyłbym o poprawę czasu okrążenia o kilkanaście sekund a wtedy i pół sekundy straty z jazdy w zakręcie za wolniejszym autem jest mocno odczuwalne i "bolesne".

Nie trafiłem na żadnego zawalidrogę, żadnego autobusu z turystami, innej furmanki. Auta jadące wolniej sprawnie przepuszczają szybsze auta, nie ma jakichś szczególnych okupacji lewej strony jezdni. Oczywiście czasami tworzą się jakieś zatory, spotyka się kilka aut na jednym odcinku toru ale szybko taki korek jest rozładowywany.

Największym utrudnieniem w wykręceniu dobrego czasu okrążenia są żółte flagi zwykle wymachiwane po kolizjach czy przy ładowaniu auta na lawetę. Chyba na każdym okrążeniu jakie przejeżdżałem była w jakimś miejscu żółta flaga która znacząco spowalniała ruch. Przypominam, że na żółtej fladze nie można wyprzedzać i jest ograniczenie do 50 km/h.

Zdążyłem też zauważyć, że motocykliści mają specyficzny sposób jazdy, tj. przed zakrętem hamują do minimalnych prędkości a po zakręcie przyspieszają ile fabryka dała. To hamowanie jest naprawdę spore i o wiele mocniejsze niż spodziewa się tego siedząc w aucie. Bardzo trzeba uważać jadąc za motocyklistami i przed zakrętami trzymać o wiele większy dystans niż może to nam się wydawać. Generalnie po torach wyścigowych nie jeżdżą auta i motocykle jednocześnie.

Jazda na czas

Prędzej czy później (raczej prędzej) zaczniemy jechać z nadzieją na wykręcenie dobrego czasu okrążenia. Pod tym względem Nordschleife jest fajnym torem bo długim, krętym, ciekawym w sowim przebiegu. Sprowadza to się do tego, że jeden źle przejechany zakręt czy nawet dłuższy odcinek nie rzutuje aż tak bardzo na czas całego okrążenia. W jednym zakręcie nie zmarnujemy jak i nie poprawimy best-lapa. Świadomość tego faktu wpływa też na bezpieczeństwo bo nie zmusza do ryzykownej i zbyt szybkiej jazdy z nadzieją na nadrobienie 0,2 sek. w jakimś niebezpiecznym miejscu.

Powyższy akapit napisałem też z naszej polskiej perspektywy czyli z odległości około 1000 km od toru. Ze względów logistycznych i finansowych trudno nam będzie dokładnie poznać tor i wyśrubować swoje wyniki do takiego poziomu, że ujęcie gazu w jakimś konkretnym miejscu, zbyt wczesne hamowanie, zbyt późne rozpoczęcie przyspieszania będzie wpływało na całkowity czas okrążenia.

Pod tym względem jest to przeciwieństwo jazdy po tradycyjnym torze wyścigowym gdzie właśnie jeden zbyt wolno przejechany zakręt może nam popsuć całe okrążenie. Innymi słowy, na Nordschleife nie grozi nam zbyt wczesne "dojście do ściany". Nawet gdy będziemy potrafili już w miarę szybko jeździć i gdy będzie to nasza kolejna wizyta to i tak powinniśmy się poprawić przynajmniej o kolejne kilka czy kilkanaście sekund. Typowy tor wyścigowy możemy "wyeksploatować" w ciągu jednego roku a Nordschleife będziemy "męczyć" przez wiele lat.

* * *

Koniec tego materiału. Czytaj dalej o wyjeździe na Nurburgring:

1. Organizacja wyjazdu na Nurburgring Nordschleife

2. Jazda po Północnej Pętli Nurburgringu

3. W Zielonym Piekle czyli moja jazda po Północnej Pętli Nurburgringu

Komentarze (57) skocz na koniec